Dr. Goovaerts T.

Luchtwegen allergie

Bij allergische rhinitis, conjunctivitis en allergisch astma is de oorzaak van een overgevoeligheid voor pollen, huismijt, dieren–of schimmel meestal voor de hand liggend. Dit is niet het geval bij frequente verkoudheden, oorontstekingen, frequent gebruik van antibiotica en ontzwellingsmiddelen voor de neus.

Het is heel eenvoudig wanneer iemand zijn klachten rechtstreeks in verband kan brengen met de oorzaak: neusloop of piepende ademhaling of branderige ogen bij contact van een kat of stofrijke zetel en matras. Heel wat patiënten hebben verdoken klachten en kunnen die correlatie niet leggen: ze vertonen symptomen die behoren tot andere geneeskundige specialiteiten dan de allergische, pneumologische of NKO- aandoeningen. Een andere frequente oorzaak zijn schimmels in woningen door opstijgend vocht of lekkende daken. De oplossing is woning- en vochtsanatie.

Er is een toenemende pollen-gerelateerde voedingsallergie, vroeger genoemde kruisallergie voor steen-en pitfruit en inheemse noten via hazelaar- en berkenpollen en anderzijds voor granen door graspollen. De voeding bevat een erg gelijkend eiwit, ook aanwezig in deze pollen. Bijvoorbeeld, bij het eten van een stuk fruit krijgt men een jeukende sensatie in de mond, neus of keel, soms gepaard met zwelling van andere delen van de slijmvliezen ; ernstiger reacties zijn astma, maagdarmklachten, urticaria en bloeddrukdaling. Via specifiek labo-testen, huidtesten, zelfs met vers materiaal kan men het dieet uitzoeken, zodat dit niet te uitgebreid. In deze streken betreft het meestal een milde allergie, maar resistente LTP allergie met anafylaxis bestaat maar weinig frequent voor citrusfruit en tarwe met ook inspanningsgebonden klachten.

Zelfde symptomen kunnen ook door additievenintolerantie of pseudoallergie. Het betreft AZO-kleurstoffen, benzoaten, glutamaten, sulfieten. Specifieke informatie kan men bekomen in lijsten met E-nummers; deze zijn vermeld op de verpakking van voeding of verzorgingsproducten; sinds 2011 is dit verplicht via de Europese wetgeving. Het beperken van additieven in voeding is sindsdien eenvoudiger.